13 de noviembre de 1914, nace en Madrid Julio Caro Baroja
Fuente: Enciclopedia Auñamendi
Julio Caro Baroja - Fotografía: Archivo de Eusko IkaskuntzaHistoriador, etnólogo, antropólogo y lingüista de fama internacional. Miembro de una familia poderosamente vinculada al mundo de las Letras. Siendo adolescente trabajó con los etnólogos vascos José Miguel Barandiarán y Telesforo Aranzadi. Publicó su primer libro en 1941. En 1944, fue nombrado, director del Museo del Pueblo. En 1951 estudió Antropología en los Estados Español Unidos y trabajó en la Smithsonian Institution de Washington; y al año siguiente en el Institute of Social Anthropology de Oxford. Desde 1957 a 1960 desarrolló un curso de Etnología General en Coimbra. En 1961 es nombrado Director de Estudios, de «L'Ecole Pratique des Hautes Etudes», de París. Heredero de la pasión que sentía su tío, Pío, por todo lo que sabía y olía a hombre, Caro rescató y exhibió esos restos de humanidad que apenas encontraban cabida en la historiografía tradicional. Trabajó en diversos campos: la historia social, la prehistoria, la lingüística, la tecnología, el arte, la literatura popular, la etnología, la mitología, etc. Julio dirigió sus pesquisas a terrenos desconocidos. Escribió unos treinta libros e innumerables artículos y ensayos. El País Vasco fue uno de los puntos preferentes de su investigación. Director de la revista internacional de la Sociedad de Estudios Vascos, fue además miembro de varias corporaciones científicas extranjeras, de la Real Academia Española de la lengua e Historia y miembro honorario de Euskaltzaindia. Falleció en 1995 con 81 años.
1962ko azaroaren 14a, Ignazio Maria Etxaide zendu zen
Iturria: Lur Entziklopedia

Ignazio Maria Etxaide - Argazkia: Auñamendi EntziklopediaGipuzkoar ingeniari eta euskaltzalea (Donostia, 1884 -Donostia, 1962). Gipuzkoako Telefonikako zuzendari eta sustatzailea izan zen eta Donostiako Telefonika sareko zuzendariarekin batera Espainiako lehen instalakuntza automatikoa eratu zuen Donostian. Euskaltzain buru izendatu zuten 1952an. Hainbat aldizkaritan argitaratu zituen bere artikuluak: Euskal Esnalea, Euskara, Euskalerriko adiskideak elkarteko boletina eta garaiko egunkari katoliko eta integristetan.

Honako hauek dira bere obra aipagarrienak: Tratado de subfijación, prefijación y comprensión en el idioma eúskaro (1912), Tratado de Sintaxis en el idioma eúskaro (1912), El verbo vascongado (1923), Sobre el origen y parentesco del pueblo euskaro y su idioma (1935) eta Telefonoaren sortze eta aurrerapena (1929).

1799ko azaroaren 17a, Dominique Garat Hiriarte hil zen
Iturria: Lur Entziklopedia
Lapurtar politikaria (Uztaritze, 1735 - Uztaritze, 1799). Bordelen egin zituen Txomin Garatzuzenbideko ikasketak. Masoi sutsua izan zen, girondarra. 1789an Estatu Orokorrak deitu zituen erregeak, eta Dominique Lapurdiko hirugarren estatuko ordezkari aukeratu zuten, Joseph anaiarekin batera (ikus Euskobooks). Lapurdiko Biltzarraren aldeko jarrera izanik, saiatu zen euskaldunek eskubidez zituzten erakundeak zaintzen, baina herrialdeen arteko bereizkuntza guztiak ezabatu zituen Frantziako Batzarrak 1789ko abuztuan. Alferrik saiatu zen Dominique Lapurdiko burutasunaren alde; orobat Frantzia departamenduetan banatzea erabaki zelarik, Ipar Euskal Herriko lurraldeak batera eta berez elkartzeko proposamena egin zuenean (1790; Ipar Euskal Herria Biarnoko lurraldearen mende geratu zen). Uztaritzera erretiratu ondoren, biziki salatu zituen iraultzaile berriek Lapurdin egindako bidegabekeriak eta kartzelan eduki zuten Robespierre hil zen arte. Uztaritzeko alkatea izan zen eta irakaskuntza elebiduna bultzatu zuen.

Euskonews & Media 54.zbk (1999 / 11 / 12 - 19)
 


Dohaneko harpidetza | Suscripción gratuita | Abonnement gratuit |
Free subscription


Aurreko Aleak | Números anteriores | Numéros Précedents |
Previous issues


Kredituak | Créditos | Crédits | Credits

Eusko Ikaskuntzaren Web Orria

webmaster@euskonews.com

Copyright © Eusko Ikaskuntza
All rights reserved