Mikel Urmenetaren izena Kukuxumusuri lotuta dago. Sustraiak
sanferminetan dauzkan enpresa hau duela hamabost urte hasi zen lanean,
hiru milioi pezetarekin. Aurtengo ekitaldian, zazpi milioi euro
fakturatzea itxaro du. Kamiseta dugu beren produktu nagusia, modaren
kontzeptua gainditu duena. Guztiok ikusi dugu han edo hemen. Guztioi
joan zaizkigu begiak minik egiten ez duten zezen polit eta jator
horien irudietara. Kukuxumusuren kamisetek ukitu berri bat eman
diete Sanfermineko jaiei. Marrazki horien egile nekaezinarekin mintzatu
gara.
-Zuen ideia 1989ko
Sanferminetan sortu zen, duela ia hamabost urte. Ekimen berezi honek
festa tradizional hauei lotuta jarraitzen du, ala dagoeneko askatu
egin da?
Ez, ezin dira bereiztu. Kukuxumusuk asko zor die Sanferminei.
Gure enpresa, Sanferminetako oroigarrien mundua aldatzeko asmoarekin
jaio zen. Guk gai euskaldun berriak zeuzkaten kamisetak egin nahi
genituen, baina zalantzarik gabe Sanferminak izan dira gure pozen
iturri nagusia. Merkatua eraldatzea lortu genuen.
-Zer daukate zuen
kamisetek besteek ez daukatenik?
Tortillari edo errealitateari buelta ematen diotelako dira hain
bereziak. Gure lema da fikzioa errealitatearen gainetik dagoela.
Fikziotik abiatuz fikzioa egitea. Adibidez, entzierro bat urpean
egitea, edo zinegotziak zezenen atzetik ibiltzea. Jendearen ohiturak
ridikulizatzen saiatzen gara, eta, horretarako, animaliak jartzen
ditugu gizakiei gertatzen zaizkien egoeretan.
-Sanferminak
iragartzeko kartelaren lehiaketa irabazi zenuen 1990ean. Oso kontzeptu
berritzailea eskaini zenuen, aurreko edizioetako kartelekin zerikusirik
ez zeukana. Iruñako Udalak aurtengo jaietarako aukeratu duenari
originaltasun falta egotzi diote. Zuk zer uste duzu?
Zabor hutsa da. Ez da batere originala. Gainera, indarrik ere ez
du. Zezen baten buruak zerbait baldin badu, indarra da, baina kartelean
agertzen denak ez du batere. Antxume baten burua ematen du. Gustatzen
zaidana, kartelaren hondo beltza da.
-Kritikak alde
batera utzita, gustuko al dituzu sanferminak?
Bai, oso. Oraindik hilabeteak falta direla, desiratzen egoten naiz
uztailaren 6ª noiz iritsiko. Gero, eguna iristen doan heinean,
agobiatzen hasten naiz, baina 5ean emozionatuta egoten naiz. Entzierroari
argazkiak ateratzea gustatzen zait. Eta saltsan sartzen naizenean,
narraskeria atsegin horretan nagoenean, izugarrizko poza sentitzen
dut, batez ere gauez, parranda egitean. Sanferminetako gauak Felliniren
pelikuletakoak bezalakoak dira, erabat distortsionatuak, istorioz
beteak. Dena den, ezer edan gabe ibiltzeko, kopatxo batzuk hartu
gabe, jasangaitzak iruditzen zaizkit. Horregatik, bukatzen direnean
poza ere hartzen dudala aitortu behar dut.
-Zer mantenduko
zenuke festa horietatik, eta zer kenduko?
Jendeak gustuko dituen erokeriak tradizional bihurtuko nituzke.
Ez dugu ahaztu behar entzierroa, Riau-Riau, txupinazoa eta abar
jendearen ohiturengatik sortu zirela. Orduan, zergatik ez ditugu
ekitaldien barne sartzen Nabarreriako iturritik egiten diren jauziak
eta Billabesako entzierroa? Zerbait kentzekotan, berriz, kenduko
nuke jende askok duen uste bat: zikinak kanpokoak direla, ez Iruñakoak.
Pobre de Mí ere kendu egingo nuke. Ez zait gustatzen
festak bat-batean horrela bukatzea, Sanferminen bukaera ofizializatuta
egotea. Bakoitzak nahi duenean buka ditzala.
-Erraza
da dagoenari begiratu eta zer jarri edo kenduko genukeen esatea.
Lan ezazu zure irudimena, eta eman iezaguzu Sanferminak berritzeko
ideiaren bat.
Erakundeek, Iruñako Udalak edo Nafarroako Gobernuak adibidez,
Sanferminen inguruko kanpaina sakonagoak egin beharko lituzkete,
nazioarte mailakoak. Eta, beste alde batetik, alderdi kutrea ere
berreskuratu beharko litzateke, ez dadin guztia hain antolatua izan.
Eta badakit poliziak energikoa izan behar duela, baina nahiago nuke
pazientzia eta edukazio pixka bat gehiago balitu gaupasa eginda
dagoen jendearekin, batez ere entzierroan. Gainera, nire ustez egun
horietan legeztatuta egon beharko luke drogak hartzea, edo behintzat
onartuagoa.
-Kanpokoak aipatu
dituzu lehentxeago. Ondo hartzen al duzu atzerritarrak Sanferminetan
egotea, ala festa hauek etxekoentzako izatea nahiago zenuke?
Atzerritarra oinarrizko da. Australia eta Ameriketatik Iruñara
etortzen den jendea gaztea da, irekia eta oso jatorra. Duela zenbait
urte Kukuxumusun "Guiri Day" sortu genuen, pintxo
bat eta ardoa hartzera gonbidatzeko, eta ohitura hori berreskuratu
nahiko genuke. Zoragarria da Iruña bederatzi egunetan hain
hiri kosmopolita izatea.
-Atzerritarren
defendatzailea zara beraz. Eta politika eta festak nahastearen aldekoa
ere bai?
Gaur egun behintzat hori da geratzen dena. Egitaraua eta festen
aurrekontua politikarien esku daude. Pena ere ematen dit taldeak
udalaren diru-laguntzei hain menpekotuta egoteak ere. Baina ez dudanez
anarkian sinesten, ulertzekoa da politika Sanferminetan sartuta
egotea. Dena den, azken batean herritarrak dira festei bizia ematen
dietenak. Beste alde batetik, ez dugu ahaztu behar Sanferminak oso
aproposak direla gutxiengoentzat. Konparazio bat egiteko, hor daukagu
Sevillan atletismoko mundialen inaugurazioko "giraldillen"
kasua. Beraz, ulertzen dut gutxiengoak Sanferminetako egunak jendaurrean
agertzeko aprobetxatzen saiatzea. Ez dut esaten ados nagoenik. Baina
ez zait ondo iruditzen, ezta ere, jendeak nola erreakzionatzen duen
gutxiengo horien aurrean. Permisiboagoak izan beharko lukete. Festak
gauza guztien gainetik egon behar du. Alderdi politikoen gainetik
ere bai.

-Jarrai dezagun
politikarekin, baina beste zentzu batean. Zuen enpresa zezenketen
aurka dago, baina, paradoxikoki, zezena bera da zuen kamisetetako
animalia enblematikoa. Kukuxumusuren sortzaile zaren aldetik, zein
da zure iritzia Sanferminetako zezenketen inguruan?
Ni joaten naiz zezenak ikustera. Ia beti itzaletako tendiduetatik
ikusten ditut. Zezenketak alde batetik astakeria iruditzen zaizkit,
baina beste alde batetik asko gustatzen zaizkit. Badakit kontraesana
dela, baina... Dena den, alde edo aurka bozkatu behar izango banu,
aurka bozkatuko nuke. Baina hipokrita hutsa naiz, oso ikuskizun
zirraragarria iruditzen zaidalako. Animaliak abeletxeetan haztea
ere ikaragarria iruditzen zait, baina hala ere hanburgesak, amuarrainak
eta abar jaten jarraitzen dut. Dena den, Kukuxumusu zezenaren
alde dago beti.
-Zure enpresa
zezenaren alde, eta zu zeu Iruñako festen alde. Behin baino
gehiagotan aipatu izan den bezala, Sanferminak arrakastak hilko
dituela?
Ez dut uste. Sanferminak beren maila gorenera iritsi dira, eta ez
zait iruditzen oso gauza ezberdinak ikusiko ditugunik. Ziurrenik
aldatzen joango dira, baina ez dakigu nola. Festa hauek, hiltzekotan,
kanpoko faktoreengatik hilko dira, ez arrakastagatik.

-Bukatzeko, bota
hiru desio festa hauetarako: bata zeuretzat, beste bat enpresarentzat,
eta hirugarrena orokorra.
Orokorrarekin hasteko, eskatuko nuke jendeak, Sanferminak amaitzean,
uztailaren 14tik aurrera, festak gogoan izaten jarrai dezala. Kukuxumusurentzat
eskatuko nuke festaren zati bihur dadila. Eta, niretzat, gau mugitu
igaro ditzadala, ezberdinak, eta entzierroaren argazki on bat lor
dezadala. Bi desio dira, baina berdin du.
Mikel
Urmeneta (Iruña, 1963)
Mikel Urmeneta Otsoa 1963ko Eguberri egunean
jaio zen, Iruñan. Bere jaioterriko Jesusen
Bihotzaren Misiolarietan eta Cristo Rey eskoletan
egin zuen OHO, eta ondoren Ximénez de Rada
eta Ermitagañako institutuetara joan zen.
Baina batetik zein bestetik bota egin zuten, eta
2. BBB amaitutakoan, bere bizitza nola bidera
zezakeen pentsatzen hasi zen.
Horrela, Dekorazioko lehen ikasturtea egin, eta
freelance gisa hasi zen lanean, Nafarroako hiriburuko
publizitate agentzia batzuentzako marrazkiak eta
maketazioak egiten. Hortik ateratako diruarekin,
eta kredituren bat tarteko, bost kontinenteetan
barna bidaiatzen aritu zen. Pascuako uhartean,
Polinesia frantsesean zein Iruñarekin senidetuta
dagoen Yamaguchi hiri japoniarra bezalako leku
exotikoetan egon da.
Mugitzeko eta gauza berriak ezagutzeko grinak,
eta pertsona irekia eta kosmopolita dela kontuan
izanik, beste zaletasun baterantz bultzatu zuten:
argazkigintzara. Australian urtebete eta New Yorken
sei eman ostean, eta handik eta hemendik bidaiatzen
aritu ondoren, negatiboz beteta itzuli zen etxera.
1990. urtea giltzarria izan da beretzat. Oso konbentzituta
egon gabe eta esperantza gutxirekin, lehiaketa
batzuetara aurkeztu zen, eta, bere harridurarako,
lau irabazi zituen: bi kartelenak, eta beste bi
argazkigintzakoak. Zehazki, hauek ziren: Sanferminetako
kartelarena, Nafarroako Jaialdikoak, Iruñako
Udaleko Artista Gazteena, eta Burlatako Udalarena.
Bere izena gero eta entzutetsuagoa bihurtzen hasi
zen, eta gainera sariak irabazten jarraitzen zuen,
hala nola Baztandarren 1991ko Biltzarrakoa, eta
Eusko Jaurlaritzako Turismo Saileko 1995eko kartelena.
Bereak dira, halaber, iazko Pilotako Mundialetako
logotipoa, eta Teniseko Open USAko eta New Yorkeko
maratoiko kamiseta ugariren marrazkiak.
Baina bere arrakastarik handiena, inolako zalantzarik
gabe, Kukuxumusu da, 1989an sortutako enpresa,
jada hamabost denda dauzkana eta aurtengoan milioi
bat kamiseta saltzekotan dabilena. Bere modernotasunaren
lekuko, duela sei urte, 1997an, Interneten zabaldu
zituen orriak ditugu: www.kukuxumusu.com
eta www.sanfermines.com.
Lehenengoak, hiru milioi bisita jasotzen ditu
urtean, eta bigarrenak, egunean ehun mila inguru
Sanfermin egunetan; hau da, mundu osoan ospea
eman dioten bederatzi egun horietan zehar Iruñak
jasotzen duen bisitari kopuru bera.
|
|
|
Argazkiak: Barrukoak:
Larrion & Pimoulier. Kanpokoak: Mikel Melero
-
Euskonews & Media 217.
zbk (2003 / 07 / 4-11)
|