El 22 se septiembre de 1961 Gabriel Aresti Segurola gana el premio de teatro Toribio Alzaga

Fuente: Enciclopedia Auñamendi

	Gabriel Aresti Segurola.

Poeta y dramaturgo vizcaíno nacido en Bilbao el 14 de octubre de 1933. Está considerado como uno de los mejores poetas y prosistas en lengua vasca del momento. A los veintiún años publica sus primeros poemas en "Euzko-Gogoa", de Guatemala colaborando posteriormente en "Egan" y dándose a conocer al público vasco. En 1957 es ya académico correspondiente de la Academia de la Lengua Vasca y publica en "Euskera", órgano de la misma, y en "Egan", "Zeruko-Argia", etc., diversos trabajos sobre literatos y teatro vasco. Dos años después le es concedido el primer premio en el certamen de Bedoña por el poema titulado Maldan behera y realiza un estudio sobre el primer comediógrafo vasco, el alavés Pedro de Barrutia. A partir de estas fechas su actividad se acrecienta: gana el primer premio "Toribio Alzaga" de teatro por su obra titulada Mugaldeko herrian eginikako tobera (1961), publica en "Egan" su obra de teatro Etxe aberatzeko seme galdua (1962), obtiene el premio "Loramendi" de poesía vasca por Harri eta Herri (1963), que publica en 1964, así como ...eta gure heriotzeko orduan, y se representa su obra Beste mundukuak eta zoro bat por el cuadro "Jarrai" de San Sebastián. Estas, y en especial Harri eta Herri, le acreditan como autor en lengua vasca de primera categoría, capaz de llegar al público sin caer en la concesión, y de temática moderna, factor éste que tanto se echaba de menos en nuestra literatura. En 1965 seguimos conociendo nueva producción suya con el drama-novela Mundu-munduan; obtiene el premio "Lizardi" (1966) y publica Justizia Txistulari (1967). En 1968 su labor se ve recompensada con el Premio Nacional de Literatura "José María de Iparraguirre" por Harri eta Herri. Publica en Bilbao 14 alegia, lau Espainietako haurrentzat: fábulas de Tomás Meabe en castellano, euskera (Aresti), catalán (Salvat) y gallego (Montero). Del gallego traduce: "O catecismo do labrego" de Marcos de Portela: Nekazarien dotrina (1969). Ha traducido a B. Bretch en Xixtima zorintxu bat.

Emmanuel Inchauspe idazlea 1902ko irailaren 25ean hil zen Omizegañen

Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa

Zuberotar idazle eta itzultzailea (Zunharreta, 1815 - Omizegañia, 1902). Baionan egin zituen eliza ikasketak. Jincoac giçonareki eguin patoak otoitz liburua eman zuen argitara 36 urte zituela. 1856. urtean zubererara itzuli zuen San Mateoren ebanjelioa, Bonaparte printzeak hala eskaturik. Bi urte geroago itzuli zuen Apokalipsia. 1858. urtean eman zuen argitara Le Verbe Basque bere obra nagusia, eta 1864ean prestatu zuen Axularren Gero obraren argitalpen berri bat, atalen ordena aldatuz (haren ustez, Axularrek egingo zukeen erara, eta esaera gordinak kenduz). Baionako apezpikuaren idazkari nagusi izendatu zuten 1869. urtean. 68 urte zituela Kempis-a itzulpenaren (1757) eraberritzea egin zuen zubereraz Kristen Imitacionea, Çuberouco uscalarat utzulia izenburupean. Bikario Nagusi izendatu zuten 1884. urtean. Inchausperenak dira, halaber, Le Peuple Basque (1892-1893) Euskal Herriari buruzko lana, Maria Birjinaren hilabetia (1894) eta Kantika Saintiak (1897) erlijiozko lanak.

Joanes Oxalde Etxezuri bertsolaria 1814 urteko irailaren 28an jaio zen

Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa

Joanes Oxalde Etxezuri.

Nafarroa Behereko bertsolaria (Bidarrai, 1814 - Bidarrai, 1897). Guarda eta postaria izan zen bizibidez. Aiherran bizi izan zen. Herriz herri bertso kantari ibili bazen ere, ia ez da haren bat-bateko bertsorik gorde. Bertso jarri ugari gorde dira, hala ere. Oxalderen bertso jarriak behin baino gehiagotan izan ziren sarituak Lore-Jokoetan: Soldado ondoan (Sara, 1868); Kilo-egilearen kantuak (Sara, 1878); Beranteko urrikiak (Maule, 1880); Madalen Larralde (Donibane-Garazi, 1894). Argentinan ere ibili zen, Gualegay izeneko herrian. Aipatutakoez gainera, hauek dira Oxalderen bertso sail ezagunenak: Zahar gazten arteko parabola, Iruñeko ferietan, Lurreko ene bizia, Ezpeleta herrian, eta, batez ere, Otxalde eta Etxahun. Oxobik haren bizia liburuxka batean kontatu zuen, eta Eskualtzaleen Biltzarrak argitara eman zuen liburua 1949an, Oxalde (1814-1897).