El 6 de enero de 1865 nace el pelotari Melchor Guruceaga

Fuente: Enciclopedia Auñamendi

	Melchor Guruceaga.

Pelotari. Nació en Errenteria, el 6 de enero de 1865, y se presentó a los diecinueve años en su misma población natal, jugando con Elícegui y Samperio contra los hermanos “Brau”. Pasó luego por los frontones de Bilbao y Abando, e hizo tres viajes a América. Jugador vivísimo y elástico, flexible y centelleante como una chispa eléctrica, con gran habilidad si no sobrado de fuerza, fue uno de los pelotaris de más larga vida en los frontones, que comenzó en 1884 y terminó en 1911 para retirarse tras de veintisiete años de actuación. Ganó mucho dinero y fue fundador de una dinastía que prolongaron seis hijos suyos pelotaris. Habiéndose fracturado una muñeca en Buenos Aires y no pudiendo manejarla con soltura, se hizo una cesta más larga y recurvada que las que se utilizaban, y con ella empezó a prodigar el revés con tanto éxito que no tardó en ser adoptada por la generalidad de los jugadores. Fue la llamada gran chistera o cesta máuser.

Frantzisko Lopez Alen, pintore eta idazlea, 1866. urteko urtarrilaren 9an jaio zen

Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa

Frantzisko Lopez Alen.

Euskal idazle eta pintore gipuzkoarra (Donostia, 1866-1910). Bere poesiek sari ugari jaso zuten. Beste askoren artean Okendo almirantearen biografia (1894); Josecho euskal poema (1896) eta histori lanak egin zituen (Iconografía biográfica de Guipúzcoa. Galeria de Guipuzcoanos ilustres, 1898; Estudio histórico-artístico del Convento de San Telmo de la ciudad de San Sebastián, 1905; Memoria artística de San Sebastián y descripción de las Fiestas Eúskaras,1906). Pintore gisa, Donostiako Udaletxe Zaharreko pinturak egin zituen XVII. Mendeko ko Donostiako bizimoduan oinarriturik. Udal Liburutegiko zuzendari, Donostiako kronikari eta Historia eta Arte Ederretako San Fernando Erret Akademiako kide izan zen.

Jean Etxepare 1935eko urtarrilaren 9an hil zen

Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa

Jean Etxepare.

“Etxepare mirikua” deitua. Euskal idazlea eta sendagilea (Mar Chiquita, Argentina, 1877 - Kanbo, 1935). Sei urte zituela etorri zen guraso eta senideekin Euskal Herrira, eta Lekornen jarri zen bizitzen. 1889an Larresoroko apaiztegian sartu zen; han Abbadie, Hiriart-Urruty eta Larralde izan zituen irakasle eta euskal gaietan maisu. 1894ean Bordelen hasi zen medikuntza ikasten, eta 1901ean eskuratu zuen doktoretza pilotari buruzko ikerketa batekin. Handik urte betera Hiriart-Urrutyk zuzentzen zuen Eskualduna aldizkarian hasi zen artikuluak argitaratzen. Han argitaratutako lan batzuekin liburu bat osatu zuen (1910, Buruchkak), nahiz eta bertan agertzen zituen amodioari buruzko eta eskola laikoen gaineko iritzi aurrerakoiengatik zabalkunde murritza izan. I. Mundu Gerra bitartean, eta bere anaia Pierre apaizarekin batera, Eskualdun laborarien almanaka argitaratu zuen, hamar urtez. Gerra lehertu zelarik, soldadu joan behar izan zuen. Gudulekutik bidalitako artikulu sorta bat argitaratu zioten Eskualduna aldizkarian. Gerra ondoren, eta Broussainek bultzatuta, hegoaldeko zenbait jenderekin jarri zen harremanetan. 1919. urtean Euskaltzain izendatu zuten, eta urte luzez izan zen Eskualdunen Biltzarre-ko lehendakari. Orduan hasi zen Gure Herria aldizkarirako ere idazten. Alduden egon zen luzaro sendagile eta gero Kanbora aldatu zen. 1931an argitaratu zuen bigarren liburua, Beribilez. Bidaia liburu bat da Nafarroan eta Gipuzkoan barrena. Berriki, Piarres Xarritonek bildu, prestatu eta argitara eman ditu Etxepare mirikuaren artikulu guztiak.