PRODUKTUAK
Lanbide honek ez dauka zerikusirik duela 25 urtekoarekin. Lehen askoz ere
kutxatila gehiago egiten ziren. Esaterako, bitxi guztiak kutxatiletan joaten
ziren, eta gaur egun ordea pieza bereziak bakarrik; portzelanazko piezentzat
ere egiten ziren, edota gremioetako ordezkariek beren produktuak eramateko,
etab. Bitxia da, baina orain pieza industrialentzat egiten dira kutxatilak,
injekzioko eta antzekoentzat, zeren eta enpresak konturatu dira kutxatilarekin
joanez gero pieza apur bat garestiagoa den arren, aurkezpena bikaina izanez
gero errazago saltzen eta sartzen dela merkatuan.
Luisek trofeoentzako, sarientzako, mahai-tresneriarako, etab.erako kutxatilak
egiten ditu, eta antzinako kutxatilen adaptazioak ere egiten ditu antikuarioentzat.
Horrela, lehen jostotzarak ziren egurrezko kutxa zaharrak botilategi bihurtzen
ditu, kutxa txikiak bitxiontzi, etab.
Kutxatilak itxura hobea ematen dio edukiari, indartu egiten du, omenaldi
bateko plaka bat, sari bat, erloju bat zein torloju sinple bat izan.
Donostiako Nazioarteko Zinemaldian banatzen diren sariak ere Luisek egindako
kutxatiletan ematen dira. Musika tresnetarako ere kutxatila asko egiten
ditu: txistuentzat, silboteentzat, albokentzat zein Euskal Herriko tresna
tipikoentzat (makilentzat, esaterako).
Interesgarria da burdindegi eta saltoki handietan saltzen diren aluminiozko
kutxatilen kasua ere. Enpresentzat egiten dira horrelako lanak, bezeroen beharrei
egokitzen. Ehiza larriko eskopetentzako maletak ere egiten ditu, larruzkoak
batik bat.
Lanbide honen sekretua, denboretara egokitzen jakitean dago. Garai batean
lan gehiena bitxigintza eta zilargintza sektoreetarako egiten zen, eta askoz
ere motelagoa zen prozesua; beroan aplikatu behar ziren izaten ziren kolak,
baina gaur egun, dauden tresna, makina eta itsasgarri modernoekin, denbora
asko aurrezten da. Hori dela-eta, apenas igo dira kutxatilen prezioak. Akaso
hau izango da horrelakorik gertatzen den Artisautzako sektore bakarra.
Bi kutxatilagile mota daude: piezak banan-banan edota serie txikietan egiten
dituzten artisauak batetik, eta milanaka egiten dituzten industrialak bestetik.
Ez daukate elkarren artean inolako zerikusirik; bai produktuak eta bai fabrikatzeko
modua guztiz desberdinak dira. Aizkorak banan-banan egiten dituen errementaria
eta estanpazio bidez seriean egiten dituen enpresa alderatzea bezala izango
litzateke.
Artisautzako beste kasu askotan gertatzen den bezala,
ez dago kutxatilagintza ikasteko irakastetxerik; beraz, beste kutxatilagile
baten tailerrean edota bakoitzak bere kabuz ikasi behar izaten du lanbidea.
