BERNAT VIDAL
Hargina
2002 / 09 / 20-27
Egilea: Antxon Aguirre Sorondo

ARTISAUA

1959an Cañizo-n (Zamora) jaioa. Bere aita Sestaon hasi zenean lanean, Bernatek hiru urte zeuzkanean familia guztia hara bizitzera joan zen. Lanbide Heziketa egin eta munduan zehar bidaiatzen ibili ondoren, hamazazpi urterekin pintatzeari ekin zion. 23 urterekin, Zaragozan animatzaile sozio-kultural gisa hasi zen lanean, eta sortzen zitzaizkion bestelako lanak ere hartzen zituen. Pintatu ere egiten zuen, baina "brotxazoka", berak dioenez. Zaragoza bertako Universidad Popular-ean zeramika ikastaro batzuk egin zituen, eta pinturan ikasitako jarraibide estetikoak zeramikari aplikatzeari ekin zion. Muraletan espezializatu zen. Une hartan aldatu egin zuen bere estiloa, pinturaren bidez estilo figuratiboa lantzen zuelako, eta buztinarekin, berriz, abstraktua lantzen hasi zelako.

Euskal Herrira itzultzeko irrikak bultzatuta, Markinara jo zuen. Bertan mural batzuk egin zituen -Renfeko Arrigorriaga geltokikoa esaterako-, eta José Mari Arriaga, egurrezko kutxak egiten zituen artisaua ezagutu zuen. Berarekin, egurra zizelkatzen hasi zen: ohol batzuk hasieran, argizaiolak eta kutxak gero, etab. INEMek hargintza ikastaro bat antolatu zuela jakin zuenean, bertan izena eman eta harria lantzen hasi zen. Aldi hartan, praktika hartzen joateko, hareharrizko plaka bat eskuratu eta Bizkaiko ezkutu bat egiten hasi zen, eta horrekin bukatutakoan, beste ezkutu bikoitz bat prestatu zuen. Sos batzuk ateratzeko asmoarekin, Markinako Udalak antolatutako pintura eskola batzuk ematen hasi zen. Urrian, ikastaroa amaitutakoan, Markinan bertan azoka zen ospatzekoa, eta Arriagak postuan berarekin egoteko konbentzitu zuen. Han, harriak lantzen ari zela, sorpresa ederra hartu zuen bisitari bat beregana hurbildu eta Bizkaiko harrizko ezkutu bat egiteko enkargua luzatu zionean. Horren aurrean, lanbidea seriotasun handiagoarekin hartzea komeni zitzaiola ikusi zuen, eta tresnak erosi eta harrien hornitzaile bat bilatu beharra zeukala. Durangoko Marmoldegian erosi zuen bere lehenengo harria. Emakume batek lanean aritzeko lonja bat dohainik utzi zion, eta horrelaxe murgildu zen lanbide honetan, 27 urte zituela. Baserrietarako errotuluak, ezkutuak, ateetarako giltzarriak etab. egiten hasi zen. Eta horretan dihardu gaur egun.

Trofeos

Donostian ARTELEKU zabaldu eta bertan harrizko eskultura ikastaro bat antolatzeko asmotan zeudela jakin bezain pronto, berehala eman zuen izena. Jugoslavia eta Donostia artean zebilen Carlos Lizarriturrik izan behar zuen irakaslea. Ostera, antolakuntza arazoak zirela-eta, hilabetez atzeratu behar izan zuten ikastaroa, eta orduan Carlosi prestaketa lanetarako laguntza eskaini zion. Horrelaxe hasi ziren elkarrekin lanean. Bernatek dioenez, denbora horretan Markinako ikastaro guztian zehar baino gehiago ikasi zuen. Ikastarorako tresnak egin zituzten: falkak, lerratokiak, harria puskatzen eta tenplatzen ikasi zuen, etab. Egunero-egunero, lehenengo Markinatik Ondarroara joan-etorrian ibiltzen zen, eta handik gero Donostiara autobusez. Ikastaroa amaitu eta hurrengo udan, Jugoslaviara joan zen, Carlosengana, han honek antolatzen dituen udako ikastaroetan parte hartzeko.

Ondoren, Bilboko hargintza tailerrean eskolak emateko deitu zioten, eta urtebete eman zuen bertan. Aldi berean, Bilboko Museo Historiko eta Etnografikoan harrizko elementuak zaharberritzen aritu zen, eta baita ezkutuak, estela diskoidalak, erreprodukzioak, etab. egiten.

Bere lanik aipagarrienen artean, Gernikako udaletxeko ezkutua legoke batetik, forma kurboa eta bi metro baino gehiagoko luzera duena, eta Dominikar Errepublikan Puerta del Mar-erako egindako ezkutu batzuk bestetik, lau metro baino gehiagoko luzera dutenak, eta ezkutu nagusian Carlos V.aren armak agertzen direla.