TXELI MORALEJA
Larrukigintza Garaikidea
2003 / 06 / 13-20
Egilea: Antxon Aguirre Sorondo

SARRERA

Berezko izena TAFILETEGINTZA duen arren, LARRUKIGINTZA deitzen zaio larru onduzko objektuak egiteari, tindatuak eta tindatu gabeak. Hasiera batean, aspaldian, ahuntz larruz egiten ziren.

Tafilete izena, Marokoko Tafilatet herrixkatik dator, hain zuzen ere bertan hasi zirelako larruari erabilera hau ematen. Bi izendapen nagusi dauzka ogibide honek: TAFILETEGINTZA (Tafilatet herrixkatik datorrena) eta Larrukigintza edo MARROKINERIA (Marokon duelako jatorria).

Saritutako aulkia.

Antzina, oso larru fina erabiltzen zen, aker larrua baino meheagoa, eta Ekialdean eta Mediterraneoko herrialdeetan bakarrik egiten zen. Gerora, arte hau Espainia, Frantzia eta Italiara iritsi zen.

Lan handiak eskatzen zituen ahuntz larruaren tratamenduak.

Kordoba eta Veneziako artisauek, urre eta zilarrezko inkustrazioekin apaintzen zuten larrua.

XVI. mendean, batik bat aulkiak tapizatzeko erabiltzen zen larrukigintza, eta XVII.ean oso modan jarri zen kutxatzarren, kutxatilen, bitxiontzien eta idazmahaietan ipintzeko objektuen estalki gisa.