 | Sarrera |
| Historia |
| Artisaua |
| Produktuak |
| Prezioak |
HISTORIA
Zalantzarik gabe, gizakiak erlauntzetako eztia hartzen zuen jada historiaurrean, beste animalia batzuk egiten zuten moduan. Eztia izango zen bere lehen “gozokia”.
Jakina da lehenengo zibilizazioek eztia erabiltzen zutela postreak egiteko.
Egiptiarrek, Ramses II.aren garaian, bi ezti mota erabiltzen zituzten, iluna bata eta argia bestea. Argizariz itxitako ontzietan gordetzen zuten. Ogi-opilak egiteko erabiltzen zuten, arrautzak gehitzen zizkieten eta eztiarekin edo fruituekin gozatzen zuten. Gozatzeko fruituen artean erabiliena datila zen, eztia baino merkeagoa zelako.
Biblian hebrearrek diote agindutako lurra “esnezko eta eztizko errekastoak dituen herria” dela.
Feniziarrak merkatari iaioak zirenez, K.a. III. menderako eztiz betetako anforak erosi eta saltzen zituzten.
Erromatarrentzat ezagunak ziren olatak eta tartak. Arabiarrek almendraren eta arrautza-gorringoen erabilera ekarri zuten gozogintzaren mundura, eta gainera azukrea sartu zuten mendebaldeko herrietara, garai hartan sekulako iraultza gastronomikoa izan zena.
Erdi Aroan zabaldu zen hiri handietan eta erret gorteetan “gozogilearen” figura. Sasoi hartan batez ere enpanadak egiten zituen.
Gure artean “konfiteroa” aski ezaguna zen, gozokiak eta “konfiturak” (fruitu konfitatuak) saltzen zituena. Gozogile horrek txokolatea egiten zuen (XVI. mendean Ameriketatik ekarri ondoren), karameluak, pasteltxo batzuk (opilak eta antzekoak) eta kandelak. Beraz, txokolategilea + karamelugilea + gozogilea + kandelagilea zen.
euskonews@euskonews.com
